لطف ها می کنی ای خاک درت تاج سرم ....اگر ازوادی محبت به خانه او بروی خیس خیس می شوی ...اگر از هر وادی دیگر هم رفته باشی هوای حرم اوچنان آغشته به مهربانی شده است که بویی جز احسان نمی یابی ... گفت چطور اورا شناختی گفت من او را به او شناختم ... باش تا تو را به دل برگیرد ... با رضا باش تا عجایب بینی .. نادعلی مظهر العجایب را تو وارثی و نام ایشان علی است و نام علی غم از دل می برد ...تو نوش جانی ... غسل می کنی وذکر صلوات خاصه را می فرستی :
اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی الامامِ التّقی النّقی و حُجَّّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ.
گفت در حرم امام رضا بیشتر با قلب جلو برو
